بررسی، بهبود عملکرد و کاهش پیچیدگی محاسباتی طیف سنجی مشارکتی برای سیستم های رادیوشناختی در محیط محوشدگی

عدم وجود باندهای خالی برای متقاضیان طیف فرکانسی، مشکلات عمده ای را پدید آورده است. از طرف دیگر، بسیاری از باندهای اختصاص داده شده نیز به طور بهینه مورد استفاده قرار نمی گیرد. به همین جهت در دهه اخیر ایده رادیوشناختی مورد توجه زیادی قرار گرفته است و به عنوان راه حل موثر برای استفاده بهینه و فرصت طلبانه از طیف فرکانسی بکار گرفته شده است. آشکارساز انرژی ، معمول ترین روش حسگری طیفی است که پیچیدگی محاسباتی و پیاده سازی بسیار پایینی دارد. به علاوه آشکارساز انرژی نیاز به هیچ گونه اطلاعاتی از سیگنال کاربر اولیه ندارد و به همین دلیل در حسگری طیفی برای سیستم های cr بسیار مورد توجه قرار گرفته است. دو مشکل اصلی آشکارساز انرژی، ضعف عملکرد آن در snr پایین و در اختیار داشتن واریانس نویز می باشد. مخفی بودن کاربر اولیه از دید کاربران ثانویه که ممکن است به دلیل پدیده محوشوندگی شدید و یا سایه افکنی در زمان حسگری رخ دهد، به طور ناخودآگاه با به کارگیری طیف مربوطه توسط کاربر ثانویه، برای گیرنده های اولیه تداخل ایجاد کند. بنابراین می توان این مسأله را با به کار گرفتن روش های مشارکتی در حسگری طیفی حل کرد. در این پایان نامه، ضمن معرفی انواع روش های حسگری طیفی و چالش های پیش روی آن، عملکرد آشکارساز انرژی با دو رویکرد جدید mgf-residue و mgf-mdc ، بر روی انواع کانال های محوشدگی از جمله کانال های محوشدگی ناکاگامی، رایس و k-u مورد تحلیل واقع می شود. در پایان با ارائه الگوریتمی، روشی نوین در امر حسگری مشارکتی در snrهای پایین مورد تحقیق قرار داده می شود. نتایج عددی نشان می دهد که طرح های پیشنهادی، عمل آشکارسازی را با محاسبات کمتر، به میزان قابل توجهی بهبود می بخشند.